Τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στην εγχώρια πολιτική σκηνή και οι προτεραιότητες της κυβέρνησης ιεραρχούνται με φόντο τις σκιές στο πολιτικό σύστημα από υποθέσεις που εγείρουν ερωτήματα, παρουσιάζουν κενά και αξιώνουν περαιτέρω διερεύνηση προκειμένου να αποδοθούν πολιτικές ή ακόμη και ποινικές ευθύνες.

Η εξεύρεση φόρμουλας για τη θεώρηση του ελληνικού χρέους ως βιώσιμου και τη συνακόλουθη αποσόβηση μιας οδυνηρής ασυμφωνίας μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από τη μία μεριά και της Ευρωζώνης από την άλλη, απετέλεσε την κατακλείδα στο ανακοινωθέν του Eurogroup της προηγούμενης εβδομάδας.

Διανύουμε τον τρίτο χρόνο δημοσιονομικής προσαρμογής υπό την επίβλεψη της τρόικας, με τα απολογιστικά στοιχεία από την έως τώρα προσπάθεια εντός του πλαισίου που υπαγορεύουν τα μνημόνια και ακολουθώντας τη συνταγή εσωτερικής υποτίμησης που εφαρμόζεται πειραματικά στην ελληνική οικονομία προς αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας -ελλείψει δυνατότητας υποτίμησης του νομίσματος- να απεικονίζουν μία οικονομία που οδεύει κατακόρυφα προς χαμηλότερο επίπεδο ισορροπίας.

Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης προεκλογικής περιόδου και με φόντο την αναμέτρηση που διεξήχθη στις κάλπες πριν από περίπου εκατό ημέρες, πολύς λόγος έγινε από πολιτικούς σχολιαστές, πολιτευτές και αναλυτές για ένα κλασικό «Chicken Game» το οποίο παιζόταν μεταξύ της Ελλάδας από τη μία μεριά και της Γερμανίας από την άλλη.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής διαμορφώνει ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό μέσα από μια «μεταβατική» ψήφο, η οποία κινήθηκε στον άξονα τιμωρίας - αναζήτησης ελπίδας, με κεντρικό συμπέρασμα αφενός, την καθίζηση του δικομματισμού σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα και αφετέρου, την πριμοδότηση σχηματισμών και δυνάμεων που διατύπωσαν και άρθρωσαν σαφή αντιμνημονιακή ρητορική προσελκύοντας τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων που διέρρευσε από τα δύο (πρώην) μεγάλα κόμματα.

Οι εκλογές της Κυριακής χαρακτηρίζονται ως κρίσιμες για το μέλλον της Ελλάδας, καθοριστικές για τις τύχες των παιδιών μας, πυξίδα για τη ρότα που θα ακολουθήσει η χώρα μας κατέχουσα δεσπόζουσα γεωπολιτική θέση στον ευρωπαϊκό, αλλά και παγκόσμιο, χάρτη.

Τα κόμματα, δυστυχώς και εμφανώς, σέρνονται από το "χρησμό" των πρόσφατων εκλογών. Μετατόπισαν τη θέση τους στο πολιτικό παίγνιο αναγιγνώσκοντας τις μεικτές στρατηγικές (mixedstrategies) που έβγαλε η κάλπη. Όμως ο ρόλος τους δεν είναι να είναι followers, αλλά ηγέτες.

Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής διαμορφώνει ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό μέσα από μια «μεταβατική» ψήφο, η οποία κινήθηκε στον άξονα τιμωρίας - αναζήτησης ελπίδας, με κεντρικό συμπέρασμα αφενός, την καθίζηση του δικομματισμού σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα και αφετέρου, την πριμοδότηση σχηματισμών και δυνάμεων που διατύπωσαν και άρθρωσαν σαφή αντιμνημονιακή ρητορική προσελκύοντας τη μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων που διέρρευσε από τα δύο (πρώην) μεγάλα κόμματα.